Olias del Rey, Toledo, Madrid en el Caminito del Rey.

Op 14 januari heb ik Willy bij het vliegveld van Sevilla opgepikt en daarna zijn we naar de camping in Dos Hermanas gereden. De dag erna zijn we naar zijn familie in het plaatsje Olias del Rey gereden dat ongeveer 500 km van Sevilla verwijderd is en zo’n 8 kilometer van Toledo en 60 kilometer van Madrid ligt.

De dag erna op zaterdag zijn we naar Toledo gereden om de kathedraal te bezichtigen. Het is een prachtige kerk die gebouwd is op de grondvesten van een moskee.

Zondag zijn we met de familie naar Madrid gegaan dat is ongeveer 60 km vanuit Olias del Rey. Allereerst hebben we  1 van de 3 grote kerkhoven bezocht. Voor mijn begrippen enorm groot. Zo groot dat je er met de auto inrijd tot aan het graf waar je wilt zijn.

Daarna met de metro naar het centrum waar we de kathedraal van binnen bekeken hebben, erg mooi. Ernaast ligt het koninklijk paleis en iets verderop de opera. Aan de voorkant  ligt het nulpunt van Spanje.  'Puerta del Sol' (in het Nederlands 'Zonnepoort') is het meest centrale plein van Madrid en het virtuele nulpunt voor alle autowegen in Spanje. Op dit plein volgen jaarlijks duizenden Spanjaarden op oudejaarsavond de twaalf klokslagen, die het nieuwe jaar inluiden, terwijl daar twaalf druiven bij gegeten worden -bij iedere klokslag één. Sinds 1962 worden deze klokslagen ook op de televisie uitgezonden, zodat miljoenen huishoudens aan deze traditie mee kunnen doen. Het virtuele nulpunt ligt aan de kant van het 'Casa de Correos', waar de klok aan toebehoort, aangegeven met een steen in het trottoir.

Op maandagmorgen zijn we richting Malaga gereden en wel naar  het plaatsje Alora waar Monica en Adriano een Nederlands stel een B&B hebben genaamd Dos Alamos, dit is een rit van ongeveer 500 km omdat we de Caminito del Rey wilden gaan lopen. De Caminito werd oorspronkelijk gebouwd tussen 1901 en 1905 en werd gebruikt om materiaal en mensen te vervoeren tussen 2 waterkrachtcentrales die werden gebouwd aan weerszijden van de El Chorro kloof.

Het was pas in het begin van 1920 dat het officieel werd geopend door koning Alfonso XIII, die ook langs het pad liep over de hele lengte en waardoor het de naam 'Caminito del Rey' of 'Koningspad' in het Spaans kreeg. Sinds die tijd is de Camino uitgegroeid tot een heus Spaans wonder!

De El Chorro kloof (La Garganta del Chorro) is een fantastische plek, met enorme rotswanden, wel 400 meter hoog over een lengte van 3km!

'El Chorro' kan vertaald worden als de 'stroom', en het water reisde op hoge snelheid door het smalle ravijn. Het hoogteverschil tussen de twee aangelegde reservoirs aan weerszijden van de kloof bood een unieke gelegenheid om hydro-elektrische energie te produceren. Een bijna revolutionair concept in die tijd!

De echte attractie was echter altijd al het smalle looppad, El Caminito del Rey, die vervaarlijk langs de kloof slingert. De oorspronkelijke structuur zou door zeilers gemaakt zijn die klimtouwen en werken vanaf de hoogte gewoon waren. Er wordt ook gezegd dat gevangenen die ter dood veroordeeld waren de gevaarlijkste taken moesten uitvoeren!

Het pad werd gebouwd met behulp van zand en cement en op zijn plaats gehouden door metalen beugels. Een eenvoudige ijzeren leuning werd als enige ondersteuning aangelegd langs het pad...

De Caminito raakte door de jaren heen echter in verval en werd officieel gesloten in 2000, nadat een aantal mensen er de dood vonden.

Dit gevaar werd al snel het onderwerp van allerlei legendes en trok klimmers en adrenaline junkies van over de hele wereld! De Caminito verwierf zo faam als 'het gevaarlijkste pad ter wereld'. Het pad met de beschadigingen toont nog altijd de enorme risico's van toen, vlak onder het nieuwgebouwde pad!

Wil je meer weten over hoe de Caminito eruit zag in 2013 nog voor het herstel begon? Bekijk op Youtube de gevaarlijke wandeling  via de oude Caminito!

De regering sprak al jaren over een restauratie van de Camino. In het najaar van 2013 kwamen deze plannen uiteindelijk tot uitvoer. De lokale overheden en de stad Malaga deelden de 5,5 miljoen euro renovatiekosten. Daarvan zijn al 2.7 miljoen euro geïnvesteerd in de restauratie van het nieuwe wandelpad; de rest kreeg als bestemming aanvullende diensten in het gebied zoals wegen, parkeerplaatsen en busverbindingen.

Die investeringen waren tegen januari 2016 al ruimschoots gecompenseerd: de bezoeken leverden via lokale toerisme diensten zoals de horeca al meer dan 40 miljoen op, en tal van directe jobs. In minder dan een jaar liepen immers al meer dan 300.000 bezoekers de nieuwe Caminito!

De Caminito kreeg ondertussen al de prijs van 'toeristisch boegbeeld' en is ongetwijfeld een van de grootste attracties in Andalusië geworden. Ja, misschien zelfs van heel Spanje!

Je kunt alleen maar kaartjes reserveren via de website of via de lokale horeca. Via de website is het bijna onmogelijk om ertussen te komen dus ik heb besloten het via de horeca te doen. Dus zijn we op maandag bij het eerder genoemd Nederlands stel gearriveerd. Naast B&B kunnen er ook campers op hun terrein staan. Direct werd er door Monica via internet contact gezocht  en een verzoek geplaatst voor 2 tickets. Hiervoor heb je een paspoort of id. kaart nodig en op de dag van dat je het pad loopt heb je deze ook weer nodig. De kaarten worden via het restaurant El Kiosko bij de organisatie besteld.  Het duurt een aantal dagen voordat de kaartjes in het restaurant El Kiosko af te halen zijn. Hier zijn geen kosten aan verbonden maar gebruikelijk is om na afloop iets te eten en/of te drinken. Op woensdag kregen we bericht dat de kaartjes voor donderdag gereed lagen. Dus donderdagmorgen vertrokken we met de camper richting restaurant El Kiosko dat op ongeveer 50 km door de bergen op smalle en steile wegen van het B&B gelegen is. Aangekomen  vond men de kaartjes ook niet direct maar na enig heen en weer bellen met Monica waren de kaartjes gevonden. Daarna moesten we nog een 3 tal km door een bos lopen voordat we bij het begin aankwamen. Helaas waren we net te laat om met de groep van 11 uur mee te gaan dus moesten we een half uur wachten. Allereerst wordt je paspoort gecontroleerd en krijg je een helm uitgereikt. Als de groep rond de 40 personen is wordt er een uitleg gegeven in het Spaans en voor de buitenlanders in het Engels en daarna kun je vertrekken. Het pad loopt goed met kleine stijgingen en dalen en je hebt een fantastisch uitzicht. De groep hoeft niet bij elkaar te blijven en je kunt het in je eigen tempo doen. Het pad in de kloof is ongeveer 3 km lang en op een bepaald moment bevindt je je honderd meter boven de grond of het water. Het nieuwe pad is boven het oude pad gebouwd zodat je goed kunt zien hoe het er vroeger  uitzag. Er liep nog een Nederlands stel met onze groep mee en de vrouw vond het allemaal maar een beetje eng. Maar goed ze heeft het toch gehaald. Er is ook regelmatig controle onderweg en op bepaalde punten hangen bewakingscamera’s. Op een punt heeft men een uitzichtspunt gemaakt met een vloer van glas zodat je goed kunt zien hoe diep de afgrond beneden je voeten is. We hadden het geluk dat het goed weer was met een warme zon. Toen we weer vaste grond onder onze voeten hadden moesten we nog 3 km lopen voordat we bij de bus waren die ons naar het restaurant terug bracht waar we wat gegeten hebben. Daarna zijn we met de camper naar Sevilla gereden.

Dat was het weer, tot een volgende keer.

Groeten, Loe.